Autor­sko ve­če „Lov­će­nu u po­ho­de” pje­sni­ki­nje i sli­kar­ke dr Ve­sne Obo­ri­ne na ko­jem su pred­sta­vlje­ne pje­sme i sli­ke ove sve­stra­ne umjet­ni­ce, upri­li­če­no je u ho­te­lu „Grand” na Ce­ti­nju. Po­zdra­vlja­ju­ći broj­nu pu­bli­ku mo­de­ra­tor­ka ve­če­ri, pje­sni­ki­nja Vje­ra Bo­ja­nić, ka­za­la je da je sli­kar­ka, pje­sni­ki­nja, lje­kar, hu­ma­ni­sta i na­da­sve do­bar čo­vjek, Ve­sna Obo­ri­na uvi­jek svo­ja ali do­volj­no ve­li­ka da pri­pa­da svi­ma.
– Gdje god se pred­sta­vlja­la lju­di su joj se di­vi­li, a ona se­bi obez­bje­đi­va­la vi­so­ko mje­sto na lje­stvi­ci kul­tur­nih de­ša­va­nja – ka­za­la je Bo­ja­nić.
Ona je pod­sje­ti­la da su iza Ve­sne Obo­ri­ne 28 sa­mo­stal­nih i broj­ne za­jed­nič­ke iz­lo­žbe sli­ka, de­set zbir­ki po­e­zi­je me­đu ko­ji­ma i ha­i­ku sti­ho­vi kao i pje­sme za dje­cu te da je nje­no stva­ra­la­štvo za­stu­plje­no u mno­gim an­to­lo­gi­ja­ma po­e­zi­je.
– Na­dam se da će ime ove pod­go­rič­ke Mo­star­ke i mo­star­ske Pod­go­ri­čan­ke osta­ti svi­je­tla stra­ni­ca u en­ci­klo­pe­di­ja­ma kul­tu­re i na pro­sto­ri­ma rod­ne joj Bo­sne i Her­ce­go­vi­ne, ali isto ta­ko ve­o­ma vo­lje­ne Cr­ne Go­re – ka­za­la je po­red osta­log Bo­ja­nić.
Isto­ri­čar­ka umjet­no­sti Lji­lja­na Ze­ko­vić re­kla je da je ve­o­ma in­spi­ra­tiv­no go­vo­ri­ti o dje­lu Ve­sne Obo­ri­ne, sa­mo­o­stva­re­ne lič­no­sti ko­ja je kroz ši­rok di­ja­pa­zon mul­ti­me­di­jal­nih in­te­re­so­va­nja po­ka­za­la ko­li­ko su neo­gra­ni­če­ne mo­guć­no­sti čo­vje­ko­vog du­ha i nje­go­vih kre­a­tiv­nih mo­ći u stva­ra­nju hu­ma­ni­jeg i ljep­šeg svi­je­ta.
– Sli­kar­stvo Ve­sne Obo­ri­ne, mo­že­mo smje­sti­ti u do­men in­ti­mi­stič­kog i lir­sko-po­et­skog iz­ra­za. Ono nam ot­kri­va ne­po­no­vlji­vu at­mos­fe­ru i svje­tlost me­di­te­ran­skog pod­ne­blja, ali i sup­til­ne fi­ne­se autor­ki­ne pje­snič­ke du­še ko­ja po­put ti­tra­ja ži­ca vi­o­li­ne oži­vlja­va pri­ro­du, pra­te­ći sklad­nu i har­mo­nič­nu me­lo­di­ku Vi­val­di­je­vih Go­di­šnjih do­ba. Na nje­nim ra­do­vi­ma kao da vla­da vje­či­to pro­lje­će i lje­to ka­da pred­je­li, ur­ba­ne cje­li­ne, pa­no­ram­ski bes­kra­ji, ru­ral­ni kra­jo­li­ci, ali i spo­me­ni­ci pro­šlo­sti, kao si­no­ni­mi vječ­nog i ne­po­no­vlji­vog, do­bi­ja­ju svo­ju unu­tra­šnju pu­no­ću i vi­ta­li­stič­ku ener­gi­ju – ka­za­la je Ze­ko­vić.
Ona je uz po­seb­nu ana­li­zu autor­ki­nih sli­kar­skih dje­la is­ta­kla da je naš sa­vre­me­ni svi­jet pun baj­ki, a jed­na od tih mo­de­r­nih baj­ki, ka­ko je re­kla, od­no­si se na Ve­snu Obo­ri­nu či­ji su du­go za­to­mlje­ni li­kov­ni i pje­snič­ki ta­len­ti, po­put vul­kan­ske la­ve, iza­šli iz nje i da­li smi­sao nje­nom ži­vo­tu, ali i uči­ni­li svi­jet oko nje ple­me­ni­ti­jim i ljep­šim.
Po­sje­ti­o­ci ove za­ni­mlji­ve ve­če­ri ima­li su za­tim pri­li­ku da uz mu­zi­ci­ra­nje fla­u­ti­ste La­za­ra Mu­ha­di­no­vi­ća uži­va­ju u sti­ho­vi­ma Ve­sne Obo­ri­ne ali i u po­e­zi­ji i afo­ri­zmi­ma nje­nih go­sti­ju pje­sni­ki­nje Slav­ke Da­ko­vić i sli­ka­ra i ka­ri­ka­tu­ri­ste Lu­ke La­ga­to­ra.
Autor­sko ve­če Ve­sne Obo­ri­ne pri­re­di­la je Or­ga­ni­za­ci­ja že­na Pod­go­ri­ce u sa­rad­nji sa Pre­sto­ni­com Ce­ti­nje i ho­te­lom „Grand”.Z.P.